آزمایشگاه نوروژن

آنفولانزا؛ پیشگیری و تشخیص

آنفولانزا؛ پیشگیری و تشخیص
۱۲ شهریور ۱۴۰۲
آنفولانزا؛ پیشگیری و تشخیص

آنفلوانزا یک بیماری حاد دستگاه تنفسی است که اهمیت آن در سرعت انتشار بسیار بالا، غیر قابل پیش‌بینی بودن، وقوع همه‌گیری، عوارض و مرگ و میر بالا به خصوص در گروههای پر خطر، عواقب گسترده اجتماعی و اقتصادی، قابلیت سرایت انواع حیوانی به انسانی و قابلیت ایجاد زیر گروههای جدید ویروسی است.

آنفلوانزا یک بیماری حاد دستگاه تنفسی است که اهمیت آن در سرعت انتشار بسیار بالا، غیر قابل پیش‌بینی بودن، وقوع همه‌گیری، عوارض و مرگ و میر بالا به خصوص در گروههای پر خطر، عواقب گسترده اجتماعی و اقتصادی، قابلیت سرایآنفولانزا چیست؟ت انواع حیوانی به انسانی و قابلیت ایجاد زیر گروههای جدید ویروسی است

 

بیشتر بخوانید: طول درمان آنفولانزا

 

انواع آنفولانزا

تاکنون سه نوع آنفلوآنزا به نامهای A، B،C شناخته شده است که نوع A بیشترین توانایی ایجاد همه‌گیری را دارد. آنفلوآنزای تیپ A با زیرگونه‌های H1N1 ،H3N2 ، H2N2  توانسته است همه‌گیری‌ها و جهانگیری‌های بیماری را ایجاد کند. تیپ B ویروس با میزان کمتری، مسئول ایجاد همه‌گیری‌های منطقه‌ای یا گسترده و تیپ C در ایجاد موارد تک‌گیر و همه‌گیری‌های کوچک موضعی نقش داشته است. آنفلوآنزا علاوه بر انسان در گونه‌های مختلف پرندگان و بسیاری از پستانداران  از جمله اسب و خوک و گربه‌سانان مشاهده شده که به وسیله آنفلوآنزای A/H5N1 و A/H7N7  می‌تواند به انسان منتقل  شود که موجب بیماری شدید با میزان مرگ بالا می‌گردد. بزرگترین همه‌گیری آنفلوآنزا در اسپانیا در سال ۱۹۱۸-۱۹۱۹سبب ۵۰۰ میلیون ابتلا و۴۰ میلیون مرگ در سراسر جهان شد.

دوره کمون بیماری، از زمان آلودگی با ویروس تا شروع بیماری حدود یک تا چهار روز است که به مقدار ویروس وارد شده به بدن و حالت ایمنی میزبان بستگی دارد. انتشار و سرایت ویروس، از روز قبل از بروز علائم بیماری شروع شده و در مدت ۲۴ ساعت به میزان حداکثر می رسد و به مدت یک تا دو روز در حد حداکثر باقی مانده و پس از ۵ روز به سرعت کاهش می‌یابد. ویروس عفونی به ندرت از خون به دست آمده است.

ویروس انفلوانزا در اصل دستگاه تنفسی را مورد حمله قرار میدهد. این ویروس برای افراد پیر، بسیار جوان و افرادی که تحت مراقبت‌های پزشکی قلبی، دیابت یا سرطان هستند، خطرناک است.
الف ) آنفلوانزای بدون عارضه:

علائم بیماری آنفلوانزا معمولا بطور ناگهانی ظاهر شده و شامل لرز، سردرد و سرفه خشک می باشد که با تب بالا، دردهای عضلانی، بی قراری و بی اشتهایی دنبال می شود. تب معمولا سه تا پنج روز ادامه دارد، همزمان با آن، علائم عمومی بروز می کند. علائم تنفسی به مدت سه ال چهار روز دیگر ادامه دارد. سرفه و ضعف ممکن است به مدت دو تا چهار هفته بعد از این که علائم فروکش نمودند، پایدار بماند. عفونت های خفیف و بدون علائم بالینی نیز مشاهده می شود. علائم فوق ممکن است به وسیله به وسیله هر نژادی از ویروس انفلوانزایA یاB ایجاد شود. برعکس، ویروس انفلوانزایC، سندرم انفلوانزای فوق را ایجاد نکرده و علائم آن معمولا به صورت بیماری سرماخوردگی ظاهر می شود. سرفه و احتقان ممکن است چندین هفته باقی بماند.

علائم بالینی انفلوانزا در کودکان مشابه بزرگسالان است، اگرچه ممکن است کودکان، تب شدیدتر و علائم بیشتری از ناراحتی گوارشی را نشان دهند. تشنج های وابسته به تب گاهی رخ می دهند. ویروس های انفلوانزاA، عامل مهمی در ایجاد حناق(Croup) در کودکان کمتر از یک سال می باشد. بالاخره ممکن است التهاب گوش داخلی بروز می‌کند.
ب ) پنومونی:

عوارض شدید بیماری انفلوانزا معمولا در افراد مسن و ضعیف بویژه در مبتلایان به بیماری های مزمن رخ می‌دهد و به نظر می رسد بارداری یک عامل خطر در ایجاد عوارض کشنده ریوی در برخی اپیدمی‌ها است. افزایش موارد مرگ در هنگام اپیدمی انفلوانزا اغلب به موارد پنومونی، بیماری های قلبی- ریوی می‌باشد.

عامل عارضه عفونت های انفلوانزایی که موجب پنومونی می‌تواند ویروس یا باکتری یا اشتراکی از هر دو باشد. در این موارد، افزایش ترشح مخاطی باعث می شود عوامل ویروسی یا باکتریایی به سهولت به درون مجرای تنفسی تحتانی وارد شوند. عفونت انفلوانزا موجب افزایش حساسیت بیماران به عفونت مجدد باکتریایی می شود و این امر منجر به اختلال عمل مژه های سلول و سلول های فاگوسیتی و فراهم شدن محیطی غنی جهت رشد باکتری توسط ترشح آلوئول ها می‌گردد.

پاتوژن‌های باکتریایی اغلب استافیلوکوک آورئوس، استرپتوکوک پنومونیه و هموفیلوس انفلوانزا هستند.

 

.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

نظر دهید